Kłótnia małżonków kończy się tragicznie dla jednego z nich. Pozbycie się ciała może być problematyczne, a gdy już się to udaje, nieboszczyk daje o sobie znać. Czy duchy potrafią posługiwać się kartą kredytową? Czy złodzieje samochodów to tylko bezduszni kryminaliści? Ile można poświęcić, aby zachować ludzką twarz?
Odpowiedzi na te pytania znajdziesz w nowym kryminale, ale nie łudź się, że wiesz już wszystko po przeczytaniu pierwszego rozdziału.
Na sugestię o możliwości podłożenia bomby kolegom Konrada uśmiechy zniknęły z ust w jednej sekundzie. Wiedzieli, że w tej branży konkurencja jest ostra i samochód z ukrytym ładunkiem wybuchowym mógł być próbą wyeliminowania ich z nielegalnego rynku. Zaczęli go dokładnie oglądać. Gruby przyniósł swój laptop i podłączył się do gniazda komputera pokładowego w samochodzie. Po chwili zameldował:
– W elektronice nikt nie grzebał. Wszystko w porządku.
– Pod spodem też – stwierdził Jaro, podnosząc się z kolan. – Wygląda na to, że jest czysty.
– Nie mogę otworzyć bagażnika! – zawołał z tyłu Misiek.
– OK. Wtaszczymy go do środka na luzie, bez włączania silnika – wydał polecenie Konrad. – W środku spróbujemy otworzyć bagażnik.
Bez dalszych dywagacji wtoczyli samochód do garażu na jedyne wolne stanowisko. Gruby usiadł za kierownicą i popatrzył na deskę rozdzielczą. Potem wyjął kluczyk ze stacyjki i poszedł na tył auta.
– Te modele mają taką blokadę bagażnika, która czasem nawala. Trzeba ustawić odpowiednio zamek w klapie, a potem przekręcić kluczyk w stacyjce tak, jak przy wyłączeniu silnika, i wtedy klapa się otwiera. Zaraz to sprawdzę.
Zrobił, jak powiedział. Cofnął się do środka samochodu, usiadł na miejscu kierowcy i przekręcił kluczyk w stacyjce. Zamek z tyłu szczęknął i klapa bagażnika otworzyła się sama.
– Jasna cholera! – usłyszał z tyłu przekleństwo, które wyrwało się z ust Miśka.
– Co znalazłeś? – zapytał przez otwarte drzwi Gruby. – Worek z pieniędzmi?
– Chodź, zobacz sam.
Gruby wysiadł z samochodu. Zobaczył zdziwione i trochę przerażone miny swoich kolegów. Zrobił kilka kroków i spojrzał do bagażnika.
– A niech mnie piorun trzaśnie – powiedział półgłosem i zamilkł.
W środku, zawinięte w folię, leżało ciało młodej kobiety. Tylko głowa nie była zakryta. Na wysokości tułowia wyraźnie przebijała się ciemna czerwień zakrzepłej krwi.